Hoe Spicy zijn wij?

Houd jij van pittig eten? Wist jij dat het eigenlijk super gezond is? Gewend raken aan pittig eten kan zelfs werken tegen stress, hoofdpijn en zorgen dat je afvalt! Wat? Ja, echt! Het maakt een pijnstillend stofje aan dat je doet relaxen en het versnelt je stofwisseling. Wij overwegen toch om overal een pepertje in te gooien ;-). Benieuwd hoe pittig wij eten? Lees dan nu snel verder en vind onderaan onze top 5 gerechten die je zo pittig kunt maken als je zelf wilt.

By Sonja

Pittig eten? Voor mij is het niet echt weggelegd. Wat wel gek is want mijn moeder kan als geen ander pittig eten. Toen ze in verwachting was van mij reed ze savonds naar de toko om een portie Indisch te halen. Ik denk dat ik er toen teveel van binnen heb gekregen, waardoor ik nu nog steeds niet echt van pittig houd. Dat gevoel in je mond, de prikkel in je neus met een loopneus als vervolg en tranende ogen; vreselijk! En dat dat gevoel vervolgens een hele tijd blijft hangen, vind ik helemaal niks.

Als ik kook gebruik ik wel eens rode peper zonder zaadlijsten en ik eet ook regelmatig cayennepeper. Op garnalen, avocado of hüttenkäse vind ik het net even wat meer pit geven. Maar echt pittig wordt het niet. Sambal gebruik ik ook nooit. Soms koop ik een potje voor een gerecht dan gebruik ik een halve theelepel en staat het potje vervolgens te verpieteren.

Wat wel gek is, is dat ik Wasabi lust! Ik eet zelfs graag wasabinootjes. Tussen die nootjes zit soms ook een hele pittige die regelrecht je neus in knalt. Verschrikkelijk! Maar ze blijven verslavend lekker.

Een aantal jaar geleden, toen het wokrestaurant in was, bestelde ik bij alles de zoetzure saus. De sausen met pepertjes achter hun naam waren geen optie voor mij. Die wokkok werd gewoon boos als ik voor de zoetzure saus ging. Dan sloeg hij met zijn pollepel op het bord en tikte een andere saus aan en riep dan iets wat ik niet kon verstaan. Als ik dan bleef volhouden dat ik zoetzuur wilde gooide hij het in de wokpan en hoofdschuddend stond hij het dan voor mij te wokken. Iets meer spice is er in de loop van de jaren wel bijgekomen maar in een restaurant vraag ik nog regelmatig hoe pikant iets is. De losse pepers op mijn gerecht schuif ik altijd naar de rand van mijn bord.

Er zijn tegenwoordig ook steeds meer pittige snacks bijvoorbeeld Doritos, mijn lievelingschips, maar die pittige variant is echt niet mijn ding. Of een vlammetje in een bittergarnituur die schuif ik altijd naar Meggie die ze zonder een spier te vertrekken op kan eten.

Ik kan best een pittige tante zijn. En heb veel pit in mij zitten maar pittig eten? Nee, dat is niet echt aan mij besteed.

By Meggie

Kan ik pittig eten? Als je het op de Nederlandse maatstaf legt, denk ik het wel ;-). Dat is natuurlijk lang niet zo pittig als hoe ze dat in veel landen doen. Maar ik denk dat ik er in Nederland goed mee weg kan komen.

Regelmatig bestel ik gerechtjes met wat pit erin. Ik houd van curry’s, pasta Arribiata en ook pittige oosterse sausjes vind ik heerlijk. Het is niet zo dat het me niks doet, maar ergens vind ik die pit wel heel lekker! Het wordt pas onaangenaam als het in mijn neus trekt, ik moet huilen en ik vervolgens geen volgende hap meer kan verdragen. Dat is ook wel eens gebeurd, hoor. Bij de wok to go bestel ik dan ook altijd sausjes met 1 peper-logootje. Dan zit ik meestal wel goed!

Ik geloof ook wel dat het gewenning is. Waar ik een aantal jaar geleden nog alle zaadlijsten wegsneed, snijd ik nu gewoon de hele rode peper op en doe ik hem zo de pan in. Als het dan toch iets te pittig is weet ik het meestal wel weer in balans te krijgen met een beetje zuivel of kokosmelk.

Ik moet wel bekennen dat ik in de “Spaanse rode, groene, gele peper fase” zit. De groene Jalapeño lust ik de laatste tijd graag op de BBQ. Lekker donker gegrild met wat olijfolie en zeezout. Tegenwoordig heb je ook de Adjuma peper in de winkel liggen. Die schijnt zeer pittig te zijn en sla ik nog even over! Maar wie weet over een tijdje, als ik volledig aan de Japaleño gewend ben..